RUHUMUZDAKİ TECRÜBENİN ENKAZI

Parmaklarımızın arasından kaybolup giden zamanı durduramıyoruz. Öylece kalıyoruz öylece yaş alıyoruz .

Yaş alırken değişime gelişime uğruyoruz. Değişime gelişime uğramamızdaki en büyük etkende hep bir acı hep bir sancı ...

Bitmeyen tükenmeyen yaşam savaşı ...

Buna da 'tecrübe' diye adlandırıyoruz.

Aslında tecrübe dediğimiz şeyler; birer hata,yanlış,emek,acı,ızdırap ... Ve biz bunları yaşarken kendi dünyamızda ne zorluklar ne savaşlar veriyoruz. Halbuki başkaları tecrübe diyerek geçiştiriyor.

Yaşadığımız her gün farkında olmadan ruhumuz bir şeylerin çabasını sarf ediyor. 'Ruhumuz' diyorum çünkü; fiziki yorgunluğumuzdan çok, ruhumuz yorgun düşüyor. Ruhumuzu bu kadar yormamış olsak bedenimiz enkaza uğramışcasına bitkin düşer mi? Hiç zannetmiyorum . Peki neden ve ne için o güzelliklerle olması gereken ruhumuzu yoruyoruz , enkaza uğratıyoruz? Kim için , ne için , hangi hayat telaşı için ? Öldüğümüzde bizimle beraber gelmeyecek hiç bir şey için ... Gelip geçici şu sahte dünya için ...

Ama malesef ki yaşamak için, hayatta kalmak için nedenlerimiz var. Bir amaç için geldik ve o amaçlar için mücadele ediyoruz. Aslında hepimiz bir rüyadayız ve o rüya aleminde yaşıyoruz.

Demek istediğim bazı şeyler vardır zamana bırakmak gerek , kalıcı olmayan ufacık şeyler için ruhumuzu üzmemek gerek. Neymiş efendim komşum benim arkamdan konuştu ,neymiş efendim kayınvalidem bana şunu dedi ya da ne bileyim hayatımız boyunca hiç bir daha yüz yüze gelmeyeceğimiz ama mecburi okul arkadaşlarımız bize kötülük yapma eğiliminde ,sürekli bize kışkırtıcı konuşmalarda bulunuyor veya dalga geçiyor. Bunların hiç biri kalıcı değil, bu hayatta bizlerde kalıcı değiliz... Bırakalım istediklerini konuşsunlar yapsınlar gün gelecek onlar konuştuklarıyla kalacak , bizlerde hayatımızı başka yöne çevirip mutlu geçireceğiz. Keza bunlara kafa yorarsak ,ruhumuz enkaza uğrayacak daha çok canımız yanacak biz tepki verdikçe daha çok canımızı yakacaklar. Bırakalım hayatımıza bakalım, doğru ve iyi insan olmaya çalışalım. Çalışalım ki hem ruhumuz güzelliklere doysun hem de onlar yaptıklarına utansın.

Ruhumuzdaki tecrübenin enkazı biz son verdiğimiz zaman bitecek. Çünkü defalarca enkaz altında kalan bir ruh kolay iyileşemez. Bu yüzden, bırakalım enkaz altından çıkmayı başarabilmişken hayatı güzel yaşayalım. Bunlar bizlere iyi bir tecrübe olurken onlara kötü bir tecrübe olarak kalsın.

Erengül Ezgin

Sosyolog

Çocuk Gelişimci